سعدی:
شکر و سپاس و منت و عزت خدای را / پروردگار خلق و خداوند کبریا
دادار غیب‌دان و نگهدار آسمان / رزاق بنده‌پرور و خلاق رهنما
خداوند سعدی را آفرید، و سعدی مردی شد که با در نوردیدن قرن‌ها، فرهنگ و ادب پارسی را برای همیشه تاریخ زنده و پویا کرد.
زبان، ادب و کلام پارسی، قرن‌ها در گلستان و بوستان سعدی، گذر می‌کردند و مردمان را به سوی دانش و روشنگری رهنمون می‌ساختند.
هنوز کسانی هستند که دانش و معرفت و سوادشان را مرهون همان گلستان و بوستان سعدیند.
سعدی، نه یک فرد و شخص حقیقی که به جایگاه معرفتی همه ایرانیان در درازای چندین سده شد. سعدی یک فرد نیست، یک سده نیست، یک ملت نیست؛ سعدی یک تاریخ است، یک ادبیات است، یک مکتب است، و امروز همه ایران‌زمین از لر، کرد، ترک، بلوچ و پارسی گرفته تا تاجیک، پشتون، اردو، آذری و ترکمن و ... همه مرهون سعدی هستند.
هیچ ادیبی و هیچ دانشمندی در گذر روزها، ماه‌ها، سال‌ها، سده‌ها و ... نتوانسته است در هیچ کجای جهان همچون سعدی اثر بگذارد که قرن‌های متمادی آثارش، آغازگر ورود به کارزار دانش، ادب و هنر چندین ملت شود.
این سعدی است که چون آموزگاری، راه و منش یگانه‌پرستی اسلام و ادب و فرهنگ را بر دیگران عرضه می‌کند و بر تارک تاریخ ایرانیان می‌درخشد.
کدام دانشمند، ادیب، سخن‌ور، عالم، حکیم و فرزانه‌ای در ایران‌زمین را می‌توان سراغ گرفت که در این چند قرن، از گلستان سعدی دامنی پر از گل نکرده یا در بوستان سعدی میوه‌ای نچیده باشد؟
محمد مهدی اسدزاده، انجمن آثار و مفاخر فرهنگی استان فارس
دیدگاه خود را بنویسید